آتش سوزی رجال ماهشهر و پرداخت این خسارت سنگین توسط شرکت‌های بیمه!

بیمه در کشور از نقش بسیار بزرگی برخوردار است. بیمه می‌تواند بسیاری از حوادث و ناراحتی‌های پیش آمده در خصوص آن را به بهترین شکل ممکن از بین ببرد. آتش‌سوزی‌های زیادی در کشور ما رخ می‌دهد که شاید همه آنها با اهمیت نباشند و بیمه بتواند از پس جبران خسارت آنها بربیاید. اما باید به این موضوع دقت داشته باشیم که آیا بیمه می‎تواند همه این آتش سوزی‎ها و حوادث را در حرفه‎های مختلف شغلی مدیریت و آنها را جبران کند؟؟؟

جبران خسارت در صنعت نفت

به عنوان مثال آتش‌سوزی پتروشیمی رجال ماهشهر را بررسی کنیم؛ این آتش‎سوزی که نمونه‌ای از کوچکترین موارد آتش‌سوزی در صنعت نفت کشور است. با وجود کوچک بودن اما سهمی زیاد را از جبران خسارت نیاز دارد. زیرا هر آنچه در صنعت نفت حضور دارد برای جبران آن چندین برابر هزینه نیاز است. این سهم در بین شرکت‎های مختلف تقسیم شده که بیشترین درصد آن را شرکت دولتی بیمه ایران پرداخت خواهد نمود. اما باید سری به سایر بیمه‎ها بزنیم.

همانطور که می‎دانید با افزایش قیمت‎ها، بسیاری از بیمه‎های موجود در کشور به جای سود در حال زیان هستند و هر ساله مبلغی را از جیب خود به سرمایه اصلی اضافه می‎کنند تا بتوانند بحران بی‎پولی را مدیریت کنند و به همین دلیل از سرمایه‎ها و سودهای سالهای گذشته استفاده می‎کنند. با چنین وضعیتی شرکت‎های بیمه داخلی چگونه می‎توانند آتش‌سوزیهای موجود ر در صنعت نفت را جبران خسارت دهند.

در چنین وضعیتی تنها می‎توانند از دیگر مسئولیت‎ها و دیگر جبران خسارت‎های بیمه شده‎های خود کسر کنند و به این سو بپردازند. به همین دلیل امروزه از هر کسی که سؤال کنید، از بیمه خود راضی نیست، زیرا جبران‎های آنها به خوبی و به سرعت صورت نمی‎گیرد.

اگر شرکت‌های داخلی خواهان بستن قراردادهای بیمه‌ای با صنعت نفت هستند، باید خزانه‌ای پر از پول داشته باشند. زیرا هر حادثه‌ای هرچند کوچک هم می‌تواند یک فاجعه مالی عظیمی را پدید آورد که باید بین شرکت‌های مختلف تقسیم گردد.

آتش‌سوزی رجال ماهشهر تنها یک بخش کوچک بود. اگر فرض کنیم که مجتمع پتروشیمی دچار حریق می‎شد، در آن زمان چه هزینه هنگفتی بر روی دوش شرکت‎های بیمه قرار داشت؟؟؟ از این دست آتش‎سوزی‎ها همه سال در صنعت نفت در حال وقوع است.

در سالهای اخیر هم چنین اتفاقاتی رخ می‎داد، اما همه سهم در بین شرکت‎های بیمه داخلی تقسیم نمی‎شد و بخشی هم برعهده شرکت‎های خارجی بود. به همین دلیل نباید چنین روندی همینطور پیش برود و جبران تمامی خسارت‎ها از جمله آتش‌سوزی تنها بر عهده شرکت‌های داخلی باشد.

پس نتیجه می‌گیریم که علاوه بر شرکت‌های داخلی باید سرمایه‌گذران مختلفی هم از سوی کشورهای دیگر جذب شوند تا با کمک شرکت‌های داخلی بتوان هزینه چنین آتش‌سوزی‌هایی را پرداخت نمود.

پیشگیری از خسارت

شرکت‌های بیمه چنین تاوان سنگینی را پرداخت نکرده‌اند. به همین دلیل این موضوع برای آنها تجربه‌ای شد تا بتواند پیشگیری را مقدم بر هر کاری بدانند. زیرا آنها از تصمیمات صنعت نفت و اینکه آیا کشورهای دیگری هم وجود دارند که این خسارت را پرداخت کنند تا خیر، خبری ندارند. به خصوص آنکه با وضعیت اخیر بیمه در ایران تنها ضرر وجود دارد و به همین دلیل شرکت‌های خارجی هم خواهان حضور نیستند.

اما شرکت‌های بیمه به این نتیجه رسیدند که توسط تیم‌هایی مجرب، تأسیسات نفتی باید هر از گاهی بازدید شود و نیروهای آتش نشانی هم باید در صحنه حضور داشته باشند. هزینه‌ای که از این تصمیم پدید می‌آید بسیار کمتر از هزینه‌ای است که باید شرکت‌های بیمه‌ای به دلیل آتش‌سوزیها بپردازند. علاوه بر آن همه شرکت‌های بیمه باید یک تصمیم واحد بگیرند و با کمک هم یک بیمه اتکایی ملی و همچنین بیمه اتکایی بین‌المللی را پدید آوردند تا تمامی هزینه‌های مذکور تقسیم شود. به چنین ترتیبی هیچ شرکتی فشاری غیرقابل تحمل را تجربه نخواهد کرد.