ما در برآوردها نیازها تا حدودی دچار اشکال هستیم، زیرا واقعیتها را در نظر نمیگیریم. در حال حاضر ارز ایرانی برای تأمین داروها مورد استفاده خواهد بود.
ارز دارو با نام ارز نیمایی شهرت دارد، این ارز در واقع باید مورد استفاده باشد تا بتواند در صنعت داروی کشور خود تغییرات قابل توجهی را مشاهده نمود. داروهای متنوعی در ایران وجود دارند که با استفاده از ارز دولتی کنترل خواهند شد. این ارز متأسفانه موجب شده تا باز هم قاچاق رخ دهد اما به شیوهای کاملا عکس آنچه که در نظر داریم. شیوه عکس آن را میتوان قاچاق کردن به کشورهای همسایه دانست. در واقع این داروها به ارزانی با توجه به ارز در ایران تهیه میشوند، اما در چند برابر قیمت به کشورهای دیگر ارسال میشوند.
در حالی که وجود ارز نیمایی میتواند تغییرات قابل توجهی را به وجود آورد. این تغییرات حتی از قاچاق بیش از اندازهای که در حال حاضر در وقوع بوده جلوگیری خواهد کرد. از مزایایی که برای ارز نیمایی که میتوانیم در نظر داشته باشیم در رابطه با این موضوع خواهد بود که ارز نیمایی از نظر نقل و انتقالات بانکی راحت تر خواهد بود. جابجایی ارز بغیر از چند کشور تعیین شده در سایر کشورها بسیار سخت خواهد بود. بر همین اساس میتوان گفت که باید شیوهای آسانتر را انتقال نمود. با استفاده از ارز نیمایی هیچ کشوری نمیتواند تشخیص دهد که این ارز برای کدام کشور خواهد بود و بر همین اساس فعالیت با آن آسانتر خواهد بود.
آمارها نشان دهنده آن هستند که بین ارز دولتی تا ارز ایرانی نیمایی تفاوتهای هزینهای وجود دارد که این تفاوتهای هزینهای باید به شیوه ای پرداخت شود، این پرداختی باید برای بیمهها انجام شود. در این صورت اگر این تفاوتها داده شوند هزینههایی که برای بیماران وجود دارد هزینه افزایشی نخواهد بود اما اگر این تفاوتها نیز پرداخت نشود باید هزینه نهایی از جیب بیمار خارج شود که این میتواند بر هزینههای نهایی درمان آنها بیافزاید و درمان را سخت تر کند.
ارز دولتی که وجود دارد برای داروها چهارهزار و دویست تومان خواهد بود اما بر اساس ارز نیمایی این هزینه کمی متفاوت تر خواهد بود و در نتیجه این تفاوت هزینهها میتواند برای قاچقچیان کمی زیان بار باشد. در نتیجه قاچاق آنها کمتر خواهد شد. متأسفانه با وجود ارز دولتی و ارزان بودن داروها در ایران این موضوع موجب شده تا از سایر کشورها به عنوان زائر به ایران وارد شوند و داروهای خود را به نرخ ارزان تر از ایران خریداری کنند.
پس ارز ایرانی نیمایی میتواند تغییرات قیمتی را به وجود آورد. با حضور ارز دولتی سرمایهها در ایران به خوبی در حال چرخش و در حال مدیریت نیستند و در نتیجه سرمایهها قابل برگشت نیستند و ضررهای بی شماری را از آن باید متحمل شویم. شاید تغییر دادن نرخ بتواند ریسکهایی را به همراه داشته باشد اما قطعا ریسک آن به اندازه فعلی نخواهد بود و با ضرر این چنینی نیز همراه نمیشود.
نظر شما درباره ارز ایرانی در تأمین داروها چیست؟ نظر خود را با ما به اشتراک بزارید.
منبع: