این روزها خبر نفتکش سانچی به یکی از دردناکترین خبرهای روز تبدیل شده است. سی و دو خدمه در این تصادف جان خود را از دست دادند.
سانچی، عظمت یک تراژدی
در هر حادثهای مقصر یا مقصرهایی وجود دارد. اما در رابطه با حادثه نفتکش سانچی مقصر اصلی مشخص نیست. معمولا از نظر بیمه زمانی بیمه خسارتهای مختلف را میپردازد که مقصر اصلی مشخص شود. در حال حاضر برای شناسایی مقصر اصلی نیاز است تا جعبه سیاه مربوط به کشتی سانچی رمزگشایی شود و در نهایت در آن زمان اگر مقصر اصلی همان کشتی چینی باشد میتوان انتظار پرداخت بیمه را داشت.
اما در رابطه با نفتکش سانچی بایدها و اما و اگرهای حقوقی زیادی وجود دارد که باز هم ادامه کار را با مشکل مواجه میکند. این کشتی نفتکش با حدود سی خدمه ایرانی خود در حقیقت در مالکیت کشور ما قرار نداشت. در صورتی که مالک اصلی این کشتی ایران بود قطعا بیمههای داخلی بیمه کردن خدمه و محمولهها و بسیاری از موارد این چنینی را برعهده میگرفتند. اما در رابطه با این کشتی شرایط بسیار متفاوت می‌باشد.
تاریخچه سانچی
نفتکش سانچی که در حدود ده سال پیش ساخته شده، با شرایط مختلفی همراه بود. کشور کره ساخت آن را برعهده گرفت اما هزینه ساخت را ایران پرداخت کرد. در آن زمان نام اصلی این کشتی سامان بود و سالها با همیت نام کار کرد. اما پس از مدتی شرایط تحریمی سختی برای ایران در نظر گرفته شد و در نتیجه مالکیت، پرچم کشور و بسیاری از اسناد و مدارک به کشور دیگری که در ابتدا تانزانیا و سپس پاناما بود تغییر یافت.
بیمه نفتکش سانچی
در حال حاضر مالک یا مالکان اصلی و همچنین اسناد و مدارک مربوط به آن مشخص نیست. در چنین وضعیتی شرایط بیمهای که مربوط به کشور دیگر یعنی نروژ است کار را سخت تر میکند. نمیتوان انتظار دریافت بیمهای خوب را از این شرکت داشت.
زیرا در ابتدا باید برخی از شرایط به صورت واضح مشخص شود و پس از آن پرداخت خسارت انجام شود. اما در مقابل کشور ایران هم میتواند این خسارت بیمهای را توسط شرکت بیمه داخلی انجام دهد که قطعا با موانع و محدودیتهایی همراه می باشد.
برخی از کشورها و خبرگذاریها ادعا میکنند که حادثه چند روزی در حال وقوع بود، اما در ایران اطلاع رسانی دیرتر انجام شد. در صورتی که این ادعا صحیح باشد تنها یک هدف را به دنبال دارد و آن هم منافع نفتی ایران بوده است. زیرا اطلاعات خاصی از کار اصلی نفتکش سانچی در دست افراد مختلف نبود و به همین دلیل با نامی دیگر و در کشور ایران به فعالیت پرداخته میشد.
اما این بدان معنا نیست که فعالیتهای لازم برای خروج خدمه داخل کشتی انجام نشده باشد، بلکه تمامی فعالیتها تا نزدیک ترین فاصله به کشتی ادامه داشت اما متأسفانه عمق فاجعه بیشتر از تصور ما بود و در نتیجه منجربه به غرق شدت کشتی شد.
منبع: