طرح اشتغال زایی می تواند به یک امید برای رسیدن به آینده ای بهتر تبدیل شود اما اگر بتوانیم به آن عمل کنیم و همچنین این طرح های باقی مانده را به یک نتیجه درست و منطقی برسانیم.
اتشغال امروزه به عنوان یک معضل بزرگ در جامعه ما مورد بررسی قرار دارد و مسئولان در تلاش هستند تا از هر طریقی این مشکل را مرتفع نمایند اما با وجود بی عدالتی و بودجه های بسیار ناچیزی که در حال حاضر وجود دارد امید به مرتفع شدن آن یک امید واهی خواهد بود. به همین دلیل بسیاری از طرح هایی که مخصوص اشتغال زایی بوده اند تاکنون به فراموشی سپرده شده اند و به نوعی می توان گفت که راکد باقی مانده و در نهایت باید تکلیف هریک از آنها مشخص گردد.
هرچه ما بتوانیم شرایط کاری را فراهم آوریم تعداد افراد متخصص بیکار نیز کمتر از قبل خواهد شد و بازار می تواند از نیروهای جوان و جویای تجربه پر شود. بدین ترتیب شاید در ابتدا خطا بالا باشد اما قطعا به زودی زود می توان این انتظار را داشت که این خطاها برطرف خواهند شد. بخصوص در زمینه های روستایی شرایط برای فراهم کردن کار و اشتغال زایی به نسبت بیشتر از شهرها می باشد. افرادی که در این زمینه ها مشغول هستند باید به بیمه آنها هم دقت شود و بدون بیمه رها کردن آنها یعنی مساوی با ضایع نمودن تلاش برای قانون مند شدن در زمینه ی کار.
هر فردی که در شغلی مشغول باشد باید از مزایای بیمه ای برخوردار شود ، فرقی ندارد که او برای یک مدت کوتاه تنها برای تعلیم شاید در حدود دو سال در جایی کار می کند یا این زمان بیشتر از آن است و این مدت طولانی تر خواهد شد . برخی از مواقع از سوی اداره های زیربط تسهیلات مربوط به وام ، تعیین نمودن مکان مناسب و حتی آموزش افراد هم پرداخت می شود و به نتیجه می رسد اما برای رسمی شدن و به روی کار آمدن مشکلاتی وجود دارد که برخی از طرح های اشتغال زایی راکد نمونه هایی از آن به شمار می روند.
در این رابطه باید از طریق بانک ها هم تسهیلات بلند مدتی نیز در نظر گرفته شود تا بتوانیم به هدف اصلی خود نزدیک شویم. هم بانک ها و هم بیمه ها باید با اداره کار یک راه یک طرفه را در پیش بگیرند و در مقابل هم قرار نگیرند.
نظر شما درباره بررسی طرح های اشتغال زایی در شرایط فعلی چیست؟ نظر خود را با ما به اشتراک بزارید.
منبع: